Mężczyzna/Nastolatka Kobieta

Obudziłem się w niedzielę rano i zobaczyłem, jak Kerry kręci swoim małym tyłeczkiem w szortach. Przecierając oczy, zastanawiałem się, czy to była moja poranna niespodzianka. „Pracuję kochanie, jaki masz świetny tyłek”, obejrzała się i uśmiechnęła, „Widzisz coś tatusiu?” Coś wystawało w pobliżu jej dziurki, użyłem palca, aby to zbadać i odsłoniłem małą zatyczkę zakopaną w jej dupie. Moje oczy rozszerzyły się, „Zrobiłem to tylko dla ciebie tatusiu! Pospiesz się, to nowy dzień telefonu!” Ja na przykład nie chciałem się ruszać, jej mała zatyczka mnie twardnieje i chciałem wejść w tę ciasną dziurę. Ale było już za późno, wstała i poszła się...

Oszołomiona, potknęłam się do swojego pokoju, trzymając bikini w pięści. Skradałam się powoli po schodach, starając się nie zwracać na siebie uwagi. Skrzywiłem się, gdy jeden zaskrzypiał pod moim ciężarem, zatrzymując się, by upewnić się, że nikogo nie obudziłem, wzdychając, gdy nie słyszałem nic poza szumem klimatyzatora. Boże, co powiedzieliby moi rodzice, gdyby mnie zobaczyli? W końcu dotarłam do swojego pokoju i zamknęłam za sobą drzwi, opadając na łóżko. Nawet nie zawracałem sobie głowy wślizgnięciem się pod kołdrę przed zaśnięciem, dźwięk wentylatora na suficie ukołysał mnie do snu. Obudziłam się wcześnie rano, słońce świeciło jasno przez okno. Chociaż słońce mogło mnie...

Druga część mojego pierwszego opowiadania. To moje pierwsze podejście do tego, więc wybaczcie wszelkie błędy i wpadki. W tym rozdziale robi się ciekawie! Jeśli nie lubisz kazirodztwa, nie czytaj dalej. Rozdział 2: Niewłaściwe zachowanie. Poszłam na górę, moi rodzice właśnie wyszli. „Cóż, jeśli tu utknę, będę musiał się naćpać”. Pomyślałem sobie, uśmiechając się i robiąc dwa kroki naraz. Kiedy dotarłam na szczyt schodów, Danielle właśnie wychodziła ze swojego pokoju. Była ubrana do wyjścia. Nie mogłem się powstrzymać od myśli „Cholera”. Miała na sobie obcisłą, wąską koszulkę, która opinała jej piersi, odsłaniając brzuch. Jej szorty były, cóż. Krótko, delikatnie mówiąc. Idealnie pasowały...

Wisiorek Rozdział drugi Następny dzień w szkole był dość dziwny. Bobby wciąż na mnie patrzył, jakby chciał coś powiedzieć, ale tego nie zrobił. Ciągle spodziewałem się, że zapyta mnie, co się stało z Wisiorkiem, ale nic nie powiedział. Po szkole nie mogłem się doczekać ponownego użycia Wisiorka. Kiedy wróciłem do domu, postanowiłem zrobić to tym razem w łóżku, ponieważ podłoga była zbyt niewygodna. Zamknąłem drzwi, wyciągnąłem go z mojej kryjówki, rozebrałem się i położyłem na łóżku. Spojrzałem w dół i zobaczyłem, że już nie mogę się doczekać zabawy, którą planowałem. Przyszło mi do głowy, żeby zacząć od staromodnego walenia konia, żeby...

– Cóż, oczywiście, że go kocham. Wyjaśniałem przez telefon mojej najlepszej przyjaciółce Heather. „Jesteś pewien, i to nie tylko zauroczenie. Bo Hun w pewnym sensie pozwoliłeś mu odebrać ci dziewictwo”. Heather powiedziała mi ostrożnie. „Nie pozwoliłabym żadnemu facetowi, żeby mi to zrobił! Za kogo mnie masz, dziwkę?! Powiedziałem żartobliwie. Nasza rozmowa trwała dłuższą chwilę. Chciała się tylko upewnić, że jestem bezpieczna i jak to jest. Było około 9:30 tego piątku i moi rodzice byli w kasynie i dostałem wyżywienie po rozmowie z Heather, więc zadzwoniłem do Thomasa. Jego tata wyjechał w interesach. a jego mama grała w bingo. Po prostu rozmawialiśmy...

Uwaga autora:[/b] „Eliksir życia” pojawił się na xnxx w zeszłym roku. Otrzymałem wiele e-maili z prośbą o ponowne wysłanie ** Bycie genetykiem nie było pozbawione zalet. Czterech pełnoetatowych asystentów, luksusowe biura i nie zapominajmy o nowym opuszczanym dachu Lexusa. Zeszłej jesieni wytropili go w Brewer Pharmaceutical Corporation, skuszeni nowym, najnowocześniejszym sprzętem laboratoryjnym i rodzajem bezdennych funduszy, do których dostęp wydają się mieć tylko agencje rządowe. „Dr James Wilson – starszy genetyk” głosiła nieco ostentacyjna plakietka znajdująca się na wysokości oczu na drzwiach jego biura. Używając swojej karty, dr Wilson uzyskał dostęp do swojego wewnętrznego sanktuarium, zamykając za sobą drzwi, tak jak...

Wyprawa Pam na ryby przez jallen944 © Anne odłożyła telefon na blat i zeszła na dół schodów. "Pama?" krzyknęła. "Co?" Pam odpowiedziała i stanęła w drzwiach, by spojrzeć na schody. – Pan Thorn chce wiedzieć, czy chcesz iść z nim na ryby. W ten weekend wybiera się nad jezioro. – Tak, pójdę – powiedziała Pam, nagle czując się bardzo podekscytowana. On to zrobił. Wymyślił, jak sprawić, by była sama na weekend. „Ok. Powiem mu, że będziesz gotowa, kiedy przyjedzie po ciebie”. Pam wpadła z powrotem do swojego pokoju, pełna nerwowego podniecenia. Potarła nogi o siebie i stymulowała łechtaczkę. Zanim się zorientowała...

Rozdział dziewiąty – Więc jak przyjęli to twoi rodzice? zapytała Christi, rozmawiając z Jasonem przez telefony komórkowe. Siedział na zaśnieżonym parkingu w Portland, właśnie wypełniając swoje piąte podanie o pracę. Przed nim leżała teraz aplikacja McDonalds. Cholera, jego rodzice zawsze powtarzali mu, żeby się pilnie uczył i dostał do dobrego college'u, żeby nigdy nie musiał przewracać hamburgerów. Wielkie dzięki, Czarne Stygmaty. „Naprawdę nie mogę powiedzieć, poszedłem spać, gdy tylko wróciłem do domu i wyszedłem, zanim ktokolwiek inny wstał. Właściwie po prostu schowałem się w swoim pokoju i czytałem instrukcję, aż w końcu zasnąłem. Powinieneś był zobaczyć moją mamę, kiedy przechodziłem przez...

Rozdział 7 Rob ziewnął i przekręcił się na coraz bardziej znajomy widok wytatuowanych cycków i przekłutych sutków swojej starszej siostry. Postanowił ją obudzić, wsuwając w nią swojego grubego, żylastego kutasa, jednocześnie ciągnąc za kolczyki i – żeby upewnić się, że się obudziła – uderzając ją w tyłek. Jednak gdy tylko włożył czubek swojego penisa, jęknęła głośno i otworzyła oczy. – Och, Rob – jęknęła i otoczyła go nogami, przyciągając go tak daleko, jak tylko mógł. „Rozciągnij mnie!” Już po kilku pompkach Amber krzyczała z rozkoszy. Rob postanowił dołączyć do niej w orgazmie - nie był przyzwyczajony do posiadania aż tak dużej...

Moje ciało zaczęło się poruszać, kawałek po kawałku, mój mózg ponownie włączał wszystkie przełączniki, chociaż to moje uszy pojawiły się pierwsze i oto, co usłyszałem: „…no, przepraszam, ale możemy Nie trzymaj go na zawsze pod napięciem, proszę pani, przepraszam, ale jeśli nie zobaczymy żadnego wyzdrowienia w ciągu następnych 48 godzin, musimy go wyłączyć i zaakceptować jego śmierć. Przepraszam, naprawdę jestem.” Powiedział ktoś po mojej lewej stronie. „W czym był tylko przez 2 dni, a ty już go odliczasz!?” ktoś krzyknął. „Nie, proszę pana, pański syn ma szansę przeżyć bez niego, choćby był szczupły, a my rozpaczliwie potrzebujemy jego maszyny dla tych...